گرافت گذاری در جراحی بینی
گرافت گذاری در جراحی بینی
گرافت گذاری در جراحی بینی یکی از روش هایی است که به منظور پر نمودن فرورفتگی ها و استحکام بخشیدن به اسکلت بینی توسط جراحان بینی مورد استفاده قرار می گیرد.
گرافت گذاری در جراحی بینی چه کاربردی دارد؟
- استحکام بخشیدن به نوک بینی
- استفاده در عمل بینی ثانویه یا ترمیمی
- پیشگیری از افتادگی نوک بینی
- بالا کشیدن نوک بینی و کاهش پهنی بینی در بینی های گوشتی
- استفاده در بینی هایی که بسیار کج و پیچ خورده هستند.
- بینی هایی که فرم آن ها بنا به دلایل مختلفی همچون بیماری و وارد شدن ضربه به شکل زین در آمده است.
انواع گرافت
- آلوپلاست :
به مواد مصنوعی یا پروتز که در جراحی به کار می روند، الوپلاست گفته می شود.
استفاده از الوپلاست از هر نوعی که باشد در جراحی بینی مطلوب نمی باشد، زیرا احتمال پس زدن گرافت و احتمال بروز عوارضی از قبیل عفونت، نکروز پوست و بد شکلی بینی به مرور زمان بالا است.
- اتوگرافت :
در صورت گرفتن گرافت از بدن خود بیمار به آن اتوگرافت گفته می شود.
تیغه بینی ، اصلی ترین ناحیه از بدن است که از آن گرافت گرفته می شود.
از دیگر منابع خوب برای بازسازی بینی ، غضروف دنده و غضروف گوش خود بیمار است و میزان عوارض آن بسیار کم می باشد.
- هوموگرافت :
اگر گرافت از بدن شخص دیگری گرفته شود به آن هوموگرافت گفته می شود، به دلیل اینکه احتمال عدم پذیرش از سوی بدن بیمار و بروز عفونت در این نوع از گرافت وجود دارد، جراحان بینی از آن به ندرت استفاده می کنند.
همچنین ممکن است این نوع از گرافت گذاری با انتقال بیماری هایی مانند هپاتیت و ایدز همراه باشد و به دلیل جذب بالایی که دارد استفاده از آن بدون کسب اجازه از بیمار از نظر اخلاقی صحیح نمی باشد.
- هتروگرافت :
هنگامی که گرافت از اندام حیوانات تهیه شود به آن هتروگرافت گفته می شود، از هتروگرافت به دلیل اینکه قابل جذب است در جراحی های دریچه قلب به کار رفته و در جراحی زیبایی بینی به کار برده نمی شود.
